İlâhînâme

Attar’ın eğitim amacıyla kaleme aldığı ilahî aşk, mecazî aşk, yunanî aşk, fakr, samimi dindarlık, dürüstlük temalarını işlediği bu manzum eser, iki yüzden fazla uzun veya kısa hikâyeden oluşur.
Eserin bir başka özelliği ise Mevlana’nın Mesnevisi’ni yazarken birinci derecede yararlandığı kaynaklardan biri olması.

Eczacılık mesleğinden gelen bu ünlü sûfî şair mesajını vermek için Musevîlikten, Hıristiyanlıktan, Zerdüştlükten, Müslümanlıktan, tasavvuftan, büyük padişahların, filozofların, din adamlarının hayat hikâyelerinden yararlanırken dönemin İranının ve Doğu toplumlarının yaşayışlarına ayna tutuyor.
Hemen hemen bütün hikâyeler, hangi anlamında olursa olsun, aşk ekseninde döner.
Bugün senaryo haline getirilip sinemaya veya tiyatroya uyarlanacak iki hikâye de Attar’ın sekiz yüz yıl öncesinden bize sunduğu iki özel hediye.