Güvercinler Havalanırken

Arabamız kavakların yanından geçerken, o ışıltı aklımı başımdan alırken, çikolata rengi gemimiz bir ağaçtan diğerine sessizce süzülürken, aralarda ovanın havası görülüyor, görebiliyorum havayı, güneş öyle acımasız ki, hava çok durgun şimdi, o sırada babam klimaya bakarak, her şey aynı, diyor alçak sesle, hiçbir şey değişmemiş, hiçbir şey.

Güvercinler Havalanırken, köklerinden koparıldıktan sonra yeni bir ülkeye, farklı bir topluma uyum sağlamış gibi görünürken, aslında hiçbir yere kök salamamanın anlatıldığı otobiyografik bir roman…

Romanın kahramanı Ildiko ile kız kardeşi Nomi iki farklı dünya arasında büyür: Bir yanda göçmen ailenin İsviçre’de işlettiği kafe ve orada günbegün yaşanan irili ufaklı eziyetler, öte yanda eski memleket, oradaki akrabalar, şahane ziyafetler ve küçük sırlar.
Kızların sevgili büyükanneleri ölünce memleketle ilişkiler giderek zayıflar. Kısa süre sonra da Balkanlar’da savaş patlak verir ve çocukluğun özlemle anılan kasabası sonsuza dek yitirilir. Zamanda ve mekânda yepyeni sınırlar oluşur.